Nierównowaga jest stanem jak najbardziej naturalnym... Problem polega na tym, żeby właściwie ją wykorzystać.
W „Życiu na linie” autor kilku książek z listy bestsellerów New York Timesa, Todd Duncan, rzuca wyzwanie naszemu status quo, wyruszając na poszukiwanie takiego sposobu życia i pracy, który byłby dla nas jeszcze lepszy i ciekawszy. Przedstawia nam sylwetki kilku osób, które starają się za wszelką cenę odnaleźć w życiu „równowagę”.
Poznacie między innymi historie przedsiębiorcy, barmanki i finansisty. Dowiecie się o ich problemach, sposobach radzenia sobie z przeciwnościami losu oraz o pouczających lekcjach, jakich udzieliło im życie.
Duncan twierdzi, że ostatnią rzeczą, jakiej potrzebujemy, w sytuacji nierównowagi, która stanowi nieodłączny element naszego życia, jest próba poszukiwania kolejnej praktycznej formuły umożliwiającej nam uzyskanie doskonałej równowagi – równego podziału między pracę i życie prywatne. W rzeczy samej, utrzymuje on, że ów święty Graal po prostu nie istnieje. Zamiast tego, Duncan proponuje nam bardziej pragmatyczne rozwiązanie, które nazywa celową nierównowagą: chodzi o proces świadomego „skłaniania się” w stronę pracy bez poświęcania życia prywatnego oraz świadomego „przechylania się” w stronę życia prywatnego bez konieczności szkodzenia naszej karierze zawodowej. Jest to dokładnie ten sam sposób poruszania się, jaki stosuje linoskoczek, który pewnie kroczy przed siebie, nieustannie balansując na szerokiej na 3,5 cm linie i nie spadając w dół.
W „Życiu na linie” autor kilku książek z listy bestsellerów New York Timesa, Todd Duncan, rzuca wyzwanie naszemu status quo, wyruszając na poszukiwanie takiego sposobu życia i pracy, który byłby dla nas jeszcze lepszy i ciekawszy. Przedstawia nam sylwetki kilku osób, które starają się za wszelką cenę odnaleźć w życiu „równowagę”.
Poznacie między innymi historie przedsiębiorcy, barmanki i finansisty. Dowiecie się o ich problemach, sposobach radzenia sobie z przeciwnościami losu oraz o pouczających lekcjach, jakich udzieliło im życie.
Duncan twierdzi, że ostatnią rzeczą, jakiej potrzebujemy, w sytuacji nierównowagi, która stanowi nieodłączny element naszego życia, jest próba poszukiwania kolejnej praktycznej formuły umożliwiającej nam uzyskanie doskonałej równowagi – równego podziału między pracę i życie prywatne. W rzeczy samej, utrzymuje on, że ów święty Graal po prostu nie istnieje. Zamiast tego, Duncan proponuje nam bardziej pragmatyczne rozwiązanie, które nazywa celową nierównowagą: chodzi o proces świadomego „skłaniania się” w stronę pracy bez poświęcania życia prywatnego oraz świadomego „przechylania się” w stronę życia prywatnego bez konieczności szkodzenia naszej karierze zawodowej. Jest to dokładnie ten sam sposób poruszania się, jaki stosuje linoskoczek, który pewnie kroczy przed siebie, nieustannie balansując na szerokiej na 3,5 cm linie i nie spadając w dół.
